Dårleg samvett er ikkje noko særleg å trakte etter. Men eg skal innrømme at eg av og til kjenner eit stikk av dårleg samvett fordi eg ikkje skriv nok og ikkje innsiktsfullt og artig nok på denne bloggen. Det har eg bestemt meg for å legge bak meg.
Eg har opplevd to ting. Det eine er at det er vanskeleg å skrive spennande om norsk politikk så lenge eine er statssekretær. Det er mangt ein deltek i som eg gjerne skulle ha skrive om, men som ikkje er eigna for offentleggjering. Likeins blir det vanskeleg å meine noko om det som skjer på område som tilhøyrer andre departement. Då blir det å skrive noko som er verd å lese og skrive utfordrande. Det blir lett sjølvsagheiter eller dårlege møtereferat. Det skal eg ikkje belemre dykk med. Det viser seg og at når kvelden kjem og det er tid for å sette seg ned med bloggen så er ikkje kreftene til stades. Eg prioriterer lesing og samtalar med familien.
Så, eg har ikkje tenkt å ha dårleg samvet for at eg skriv for lite. Derimot har eg tenkt å skrive når eg verkeleg har noko å melde, eller trongen til å meddele meg blir for sterk. Det blir nok ikkje så ofte, men det får heller vere.
Bloggen er ikkje nedlagt, men tempoet er blitt mindre som trufaste lesarar om dei finst har merka.
