Til langkostens pris

Downtown Abbey surrar i bakgrunnen. Og kanskje er mangelen på lakeiar, hovmeister og kjøkkenassistentar grunnen til at eg er glad i alt som gjer reingjering og koking enklare og mindre tidkrevjande.

Eg likar dingsar, ein av dei dingsane eg liker aller best er robotstøvsugaren min. Den surrar rundt på golvet og gjer det ganske reint.

Men av og til er det ikkje nok. Nokre hjørne blir ikkje riktig bra nok, og av og til surrar roboten rundt som om han har vore innom vinskapet før jobben starta. Det er heller ikkje alltid eg orkar å fjerne alle hindringar på golvet for å gje roboten fritt leide.

Det er då det er greiast å finne fram kosten, for å løyse det små utfordringane. Og, smått er ordet. Der må ein stå nesten krumbøygd å prøve å få støv, glasskår eller andre uhumskheiter opp frå golvet.


Det er derfor at ein av dei dingsane eg er blitt mest glad i av alle, kanskje til og med meir enn roboten er noko så enkelt som langkosten. Ho bestemor hadde ein av desse, men på mange år har eg ikkje sett ein. Kanskje haer eg ikkje sett etter ein? Men, for ei stund sida fann eg ein. Og skilnaden er slåande. Eg kan stå oppreist, eg dekker eit større område. Det gjer ganske enkelt livet lettare.

 

Eg vil gjerne høyre kva du tenkjer.