Kapittel 2 om Brombakkane

Første kapittel her

Då Aksion og Bonte vakna dagen etter var dei så svoltne at dei kunne ete ein hest, om det ikkje var for at ein hest er stor og ein brombakk er liten. Dei hadde eit problem. All maten deira hadde blitt øydelagt i stormen. Dei bestemte seg for å finne ein kafe der dei kunne få seg ein bit frokost.

Nede på hamna var det mange kneiper. Dei gjekk inn på ei av dei nærmaste, der var det lyst og triveleg. Eld på peisen og god lukt av bacon og egg. Kafeen var heilt full, ikkje eit einaste ledig bord, men ved eitt av borda sat det berre ein mann. – Unnskyld, er det ledig her, spurte Aksion. Han var den mest snakksalege av dei to. Mannen var hyggeleg, og dei sette seg ned og fekk mat servert. Mannen tørka baconfeitt av skjegget og fortalte at han var ørnetemmar. Dei fortalte at dei var på veg til India for å få tak i kanel til sjokoladen dei skulle lage, men ikkje heilt visste korleis dei skulle ta seg vidare. – Det er mangel på kanel over alt, sa mannen. – Ingen av dei andre som har reist for å få tak i meir kanel, er komne tilbake. Men de ser ut som staute gutar, kanskje de kan finne ut kva som har skjedd. Aksion og Bonte vart stille og såg bekymra på kvarandre.

– Kanskje eg kan hjelpe dykk eit stykke på veg, sa fugletemmaren plutseleg. Han fortalte at den største og sterkaste ørna hans ikkje kunne bære dei så langt som til India, men så langt som til Hellas kunne det gå. – Viss de kjem dykk til Himmelbjerget innan i morgon kveld så skal de få låne den ørna, sa fugletemmaren før han reiste seg og gjekk ut døra.

Aksion og Bonte heiv i seg dei siste restane av frukosten. Korleis skulle dei komme seg til Himmelbjerget med alt gullet på så kort tid. Da fekk Bonte ein ide. Dei måtte fange seg eit par mus, så kunne dei spenne mysa for ein slede, og slik komme seg avgarde.

Aksion gjekk og betalte for frukosten og kjøpte litt ost, medan Bonte sprang til båten for å hente tau.

Dei sneik seg ut i skogen. La ut osten som åte, rigga til ei felle og la seg til å vente. Det tok ikkje lang tid før den første musa kom snusande. Aksion drog i tauet og fanga den eine musa, Bonte sprang fram og gav musa litt ost og fekk sett på henne grime. Den neste musa vart fanga kort tid etter. Aksion og Bonte hoppa opp på kvar si mus og ridde smilande inn mot byen. Når dei nærma seg båten såg dei det var folk om bord. Tjuvar! Dei var i ferd med å stele gullet dei skulle kjøpe kanel for. Aksion sparka i sida på musa og sette full fart mot båten utan å tenke på at det kunne vere farleg. Bonte kom snart etter. Begge huia så høgt dei kunne og sette kursen rett mot røvarane. Måtte dei slåss? Nei, to av røvarane la på sprang den siste vart ståande rådvill på landgangen før han hoppa i det kalde havet rett før Aksion ville ridd rett over han.

Det vart kveld før dei hadde fått lasta gullet opp på ein slede bak mysene. Så la dei i veg gjennom den mørke skogen til fjellet der dei skulle møte ørnetemmaren og ørna. Trea stod høge, men månen lyste og mysene var sterke og raske. Etter nokre timar tok både Aksion, Bonte og mysene tok til å bli slitne. Dei måtte ha ein pause. Mysene somna der dei stod, og Aksion og Bonte la seg ned for å kvile litt.

Bonte vakna brått av nokre lydar frå skogen. Månen var forsvunnen bak nokre skyar. Det var blitt heilt mørk. Det einaste han såg var to lysande raude auge mellom trea. Forsiktig og stille vekte han Aksion og peika på augene eit stykke borte. Aksion tok fram kniven sin, medan Bonte forsiktig vekte mysene. Han kjente det var så vidt han kunne stå på føtene så ille skolv knea. Mus er, som du veit, ganske redde skapningar, og Bonte vart litt rolegare då han oppdaga at dei ikkje reagerte på dei to auga. Dei kom seg avgarde så fort dei kunne. Heldigvis hadde dei trollkompasset som gjorde at dei kunne finne vegen gjennom den mørke skogen.

Bak seg høyrde dei rasling og dei raude auga blenkte, nokre gongar nært, nokre gongar lengre unna. Endeleg tok det til å lysne, dei var komne til foten av fjellet og skulle starte på turen oppover fjellsida. Det gjekk sakte, gullet var tungt for mysene, og dei var slitne. Dei måtte stoppe. Då dei stoppa kom augene nærmare. Nå kunne dei sjå omrisset av ein skapning, større enn både Brombakkane og mysene. Skapningen kom hoppande mot dei, men snudde plutseleg og for opp over eit tre. Det var berre eit ekorn. Aksion stakk kniven i slira, og Bonte sette seg rett ned så letta var han. Ekornet var berre nyssgjerrig på desse raringane som reiste gjennom skogen om natta. Ho sat og såg på dei ei stund, og følgde etter når dei starta opp igjen. Dei hadde det travelt no, dei måtte nå toppen før morgonlyset kom. Mysene sleit og drog og Aksion og Bronte skuva på og tørka sveitten. Plutseleg kom ekornet, festa halen rundt sleden og drog, og på den måten gjekk det lett. Ekornet snakka på ekornspråket sitt heile tida. Aksion og Bonte snakka tilbake og takka for hjelpa, men ikkje skjønte dei ekornsk, og ikkje skjønte ekornet kva Brombakkane sa. Likevel var det hyggeleg. Nå var dei opp dei verste bakkane og nærma seg toppen. Nå var dei ikkje redde leger.

Plutseleg forsvann ekornet i full fart, akkurat som om ho hadde blitt skremt, og mysene ville ikkje dra meir nå. Dei stritta i mot. Aksion skjønte ingenting. Han prøvde å forklare mysene at nå var det berre litt igjen og da skulle dei få ostelønna si. Men mysene nekta. Da sto sola opp og dei fekk sjå den store ørna stå på toppen. Da skjønte Bonte kvifor mysene ikkje ville gå lenger. Mus var jo ørna sin favorittmat! Dei såg tunga spelte rundt i nebbet på ørna. Mysene stod heilt stive, ute av stand til å røre seg.

Ørna slo ut vengane og kasta seg mot dei, og nebbet klora borti snuten på mysene. Då såg dei kjettingen som gjekk frå ørna sin fot og til ein stor stubbe. Ørna nådde ikkje fram så ho fekk tak i mysene heldigvis.

———————————–

Kva skjer så?

Første kapittel her

Twitter Weekly Updates for 2009-02-22

Powered by Twitter Tools.

Hijab eller utanlandske uniformar

Eg er glad for at justisministeren trekk tilbake forslaget om skaut til politiuniformen. Eg er likevel overraska over den enorme debatten dette har skapt. Stian Oen seier det godt, i realiteten handlar det om nokre heilt få damer dei neste åra. Det ville fått små konsekvensar. Eg vart meir overraska når eg leste i Nordlys og BarentsObserver.com at regjeringa har godkjent bruk av utanlandske uniformar i Noreg.

Nordlys skriv:

Utenlandske grensevakter med egne uniformer og et EU-armbind kan bli satt til å vokte Norges grense mot Russland. Beredskapsteamet kan bli satt inn i en krisesituasjon

Dette gjeld ei EU forordning som vart godkjent av regjeringa 12. desember i fjor. Forordninga seier

(3) Effektiv forvaltning af de ydre grænser ved hjælp af kontrol og overvågning bidrager til at bekæmpe ulovlig indvandring og menneskehandel og forebygge enhver trussel mod medlemsstaternes indre sikkerhed, offentlige orden, offentlige sundhed og internationale forbindelser. Grænsekontrol er ikke kun i den medlemsstats interesse, ved hvis ydre grænse kontrollen foretages, men i alle de medlemsstaters interesse, der har ophævet grænsekontrollen ved
deres indre grænser.

(4) Ansvaret for kontrol af de ydre grænser ligger hos medlemsstaterne. Under hensyntagen til de kritiske situationer, som medlemsstaterne sommetider skal håndtere ved deres ydre grænser, specielt når der visse steder ved de ydre grænser ankommer et stort antal tredjelandsstatsborgere, som forsøger at indrejse ulovligt på medlemsstaternes område, kan det blive nødvendigt at bistå medlemsstater ved at stille passende og tilstrækkelige ressourcer til rådighed, navnlig personale.

(6) En medlemsstat bør således have mulighed for at anmode om, at der inden for rammerne af agenturet på dens område indsættes hurtige grænseindsatshold bestående af specialuddannede eksperter fra andre medlemsstater, som midlertidigt skal bistå dens nationale grænsevagter. Indsættelse af hurtige grænseindsatshold vil bidrage til øget solidaritet og gensidig bistand mellem medlemsstaterne.

Dette er vel ikkje av dei aller viktigaste sakene i verda, men eit litt artig poeng at nokre få skaut på nokre få politikvinner har engasjert heile Noreg i lang tid, medan det ikkje er det minste antydning til debatt om at regjeringa kan invitere utanlandske grensestyrker til landet. Er det berre eg som synst det er litt rart?

Fråfallet, den største utfordringa

Til helga er det årsmøte i Troms SV. Eg sit og kladdar på eit forslag om vidaregåande skole i Troms. Eg tar gjerne mot forslag til korleis eg kan gjere denne teksten betre. Er det noko eh bør ta med? Er det noko eg bør endre på? Kva bør SV meine om vidaregåande skole i Troms. Eg tar med takk mot framlegg i kommentarfeltet.

——————————————————

Fråfallet, den største utfordringa

Troms SV meiner at det store fråfallet i vidaregåande opplæring er ved sida av klimaendringane, den største utfordringa samfunnet i Troms står over for. Troms SV er nøgd med den jobben fylkesrådet gjer med dei vidaregåande skolane, men ønsker seg enno større trykk i arbeidet mot fråfall og for å auke kvaliteten i skolen.

Korleis bidrar vi best til at det og blir ei fagleg knallavslutning på vidaregåande skole? Foto: Geir Halvorsen/flickr.com

Dei tre nordnorske fylka har størst utfordringar knytt til fråfall i landet. Troms SV forventar derfor at departementet deltar saman med fylka i nord for å finne løysningar. I ein periode vil desse løysningane koste pengar. Troms SV vil utfordre departementet til å stille opp.

Troms SV er glad for det som er blitt gjort med prosjekta «Praktisk yrkeskvalifisering» og «Skolebasert formidling av læreplassar» dette er prosjekt som vil bidra til å få ned fråfallet. Dette er likevel ikkje nok. Svært mykje av fråfallet startar før elevane kjem til vidaregåande skole. Nye undersøkingar viser at så mange som ein av fem elevar frå ungdomsskolen ikkje har den naudsynte faglege bakgrunnen for å kunne klare seg i den vidaregåande skolen. Dette krev at vi tenkjer nytt både innafor vidaregåande opplæring og i grunnskolen.

Det kjem i Troms og i heile landet til å bli eit stort behov for folk innan omsorgssektoren. Kommunane har stort behov framover for kvalifiserte helsefagarbeidarar og sjukepleiarar. Dette er trygge val om du vil vere sikker på å få jobb, og det er eit trygt val om du vil jobbe med noko som betyr mykje for menneska rundt deg. Utan kvalifiserte folk i omsorgsektoren blir Noreg eit fattigare og kaldare land. Troms SV derfor trygt rå dei som har interesse for det å velje helse- og omsorgsfag i vidaregåande skole. Spesielt vil vi be gutar om å vurdere slik utdanning. Til neste år gjer fylkesrådet noko nytt i Troms, dei gjev alle som fullfører læreløpet fram til fagbrev som helsefagarbeidar rett til eit ekstra år på skole slik at dei og kan kvalifisere deg til høgare utdanning. Vi veit at mange som blir helsefagarbeidarar har tankar om å ta ei sjukepleiarutdanning. Troms SV er nøgd med at fylkesrådet har gjort dette enklare.

Troms SV meiner at det er viktig å halde oppe den desentraliserte skolestrukturen i Troms. Vi meiner at vi må arbeide for at så mange som muleg har sjansen til å ta i alle fall første året på vidaregåande skole medan dei bur heime. Dette betyr at vi i enno større grad må ta i bruk ny organisatoriske og teknologiske løysningar for å kunne gje gode tilbod over heile fylket.

Troms SV vil advare mot forslaget om at alle yrkesutdanningane skal gje generell studiekompetanse. Dette vil på sikt føre til ei enno større grad av teoretisering av yrkesfaga, og føre til større fråfal eller leide til ei nivåsenking i høgare utdanning. Troms SV meiner det er ei betre løysning å bygge ut y-vegen, der fagbrev gjev rett til høgare utdanning innafor relevante fagfelt.

Troms SV vil ta initiativet til at fleire skal få ei meir praksisnær utdanning. Det betyr at vi i må tilby utdanningsløp der teorien er sterkare knytta til praksisfeltet. Dette kan blant anna skje gjennom eit sterkare vekselspel mellom utdanning i skole og utdanning i bedrift.

Troms SV meiner at ein bør vurdere eit kvalifiseringsår for dei elevane som ikkje har grunnlag for å ta vidaregåande skole. I nært samarbeid med næringslivet kan desse elevane oppdaga at teorien er naudsynt og sjølv oppleve korleis teori og praksis heng saman.

Finanskrisa blir fiskerikrise

Den viktigaste fiskerisesongen for mange er akkurat no. Det er no torsken kjem inn til kysten og han er lett tilgjengeleg for fiskarane. Det har vore gode fangstar, og alt burde ligge til rette for ein gods sesong med liv og pengar i væra. Dessverre er det ikkje slik over alt.

Det er ille å fyre for kråka, kanskje verre å fiske for måsen? Foto: enger/Flickr.com

I Nord-Troms er no nesten alle fiskebruka stengt. Når ingen kjøper fisk nyttar det ikkje at fiskarane fiskar fisk. Det er fleire grunar til at fiskebruka stenger. Bruka klager på høge prisar, og seier prisen må ned, fiskarane seier at prisen allreie har gått ned med 20 prosent. I tillegg er marknaden treig, slik at det ligg mykje fisk på lager. Då slår det ekstra ille ut at bankane ikkje gjev kreditt.

Eg trur det er to ting som må ligge fast. Ein, dersom alle snakkar om at prisen skal ned blir det ein sjølvoppfyllande spådom. Kjøparane i den europeiske marknaden vil vente med å kjøpe til prisen går ned, omsettinga stoppar opp og krisa blir enno verre. To, dersom ikkje bankane no tar i bruk krisepakka og gjev kreditt til bruka må staten gjennom Innovasjon Noreg eller gjennom ein eigen statleg fiskeribank gå inn å sørge for at bedriftene har likviditet til å kunne kjøpe gjennom den beste sesongen.

Vi har alt for mange sårbare fiskerisamfunn til at dette kan få skure og gå.

Exit mobile version