Sjuke brennesler

 [mp3j track=»brennesle.mp3″]Her kan du høyre innlegget om du vil

Sommar er fantastisk. Varme solfylte dagar med bading, is og grilling. Det spirar og veks, jordbæra blir raud, fisken bit og ungane er snille – sanneleg om dei ikkje lar vere å slåss og. Far får tid til å lese både aviser og bøker, og trur du ikkje mor blir brun og enno finare enn vanleg.

Eller

Sommaren er mygg, klegg og blinding, ausande regnvêr og nordavindskuling. Ungane slåss og held på å gå på veggane når dei blir leie av spela på Nintendo og det er alt for lenge til barne-tv. Mor joggar depresjonen av seg medan far prøver å jage ungane ut i kulda og late som om vi kan ha det artig – singing in the rain – medan frisbeen landar i den største samlinga av brennesle verda har sett. Den einaste oppturen er at ungane har så mykje klede på at dei berre blir brent på hendene. Det lar seg reparere med sjokolade og aloe vera.

Det er då synet av ei sjuk – kanskje kreftsjuk – brennesle gjev håp. Fanskap kan ikkje vekse i det uendelege og øydelegge alt framover.

Det er då eg tenkjer at monokulturar lever ikkje evig. Det kjem alltid ein sjukdom, ein nedtur som tar slike. Det gjev håp også for politikken. Eg skal ikkje prøve å påstå at den raudgrøne regjeringa liknar på draumebiletet mitt av den gode sommaren. Det trur eg vil vere å strekke truverdet mitt vel langt. Men, eg tør meine at eit fleirtal i Noreg av Høgre og Frp vil likne mykje på ein kald, regnfull og fiskelaus sommar.

Kanskje manglar det raud-grønne prosjektet litt sprut for tida, og deter  ikkje samfunnsomveltande nye prosjekt som står på dagsorden. Men, samfunnet går trass alt ikkje i revers heller.

Denne regjeringa har kontroll på økonomien, vi har den lågaste arbeidsløysa i Europa. Det er ingen som går med tankar om å svekke stillingsvernet, gjere arbeidsmiljøloven dårlegare, hevde at klimaendringane berre er tull, innføre karakterar i barneskolen eller gje skattelette til dei som har mest frå før for å svekke velferdsstaten.

Men, der monokulturen verkeleg har vakse er i den internasjonale finanskapitalen. Brennesla har vokse himmelhøgt. Meklarane, bankane og politkarane har kasta frisbee etter frisbee ut i enga av brennesle og det er vanleg folk som har måtta labba ut blant brennesla for å leite fram frisbeen.

Kor lenge skal vi finne oss i det?