Bloggen i 2012 – ei oppsummering

Det mest leste innlegget på bloggen min i år handla om «Nynorsk – eit frigjeringsprosjekt» Det er eit viktig tema, og språk engasjerer, men den viktigaste grunnen til at dette innlegget kom på førsteplassen var nok at VG lenka til innlegget på førstesida. Hovudinnhaldet i innlegget var kanskje:

Nynorsken frigjorde oss frå det danske embedsmannspråket og også bokmålet er blitt betre på grunn av det.

Andre populære innlegg på bloggen i året som gjekk. Har handla om konsekvensen av høgrestyret i Tromsø kommune. I «Gråt min kjære by» skreiv eg:

Det styret vi har i Tromsø no er det råaste høgrestyret i landet. Dei seier at marknaden skal styre alt.

Den utsegna er nok dessverre framleis gyldig. Eg trur dette er eit tema som engasjerer mange. Det er kanskje grunnen til at denne videobloggen vart den mest sette i 2012:

Eg trur det nye året kjem til å handle mykje om kva høgrestyret gjer med Tromsø kommune. Men eg trur og asylpolitikken og den internasjonale økonomiske krisa blir viktige tema. Begge delar skriv eg ein del om på bloggen min. 2013 kjem og sjølvsagt til å handle om stortingsvalet. Eit val som kan bli til stor skade for folk flest i Noreg om høgresida vinn. Eg kjem nok til å nemne den saka og på bloggen min.

Til slutt, takk til alle dei 23 000 som har vore innom bloggen i 2012, og ein ekstra takk til alle som har kommentert.

 

 

EØS er høgrepolitikk

Jens Stoltenberg
Jens Stoltenberg
Eg trur Stoltenberg vil måtte gje seg på EØS, i alle fall delvis. Foto: Håkan Dahlström

Du har kanskje fått med deg at SV og Sp har sett EØS på agendaen fram mot Stortingsvalet neste år? Det er lurt. Eg meiner at EØS-avtalen er ein husmannsavtale som innfører høgrepolitikk i Noreg. Karin Andersen skriv inderleg godt om saka her, og eg tillet meg å sakse litt:

Vi må sikre at EU ikke kan svekke norske lønns- og arbeidsvilkår, arbeidsmiljøloven, arbeidsretten eller gripe inn i tariffavtaler. Og vi må slå fast at EU ikke kan sette til side ILO-konvensjoner. Hvis vi kunne vært enige om dette hadde mye vært gjort. En slik avklaring må forplikte også når EØS presser oss.

SV mener Norge må si nei til høyrepolitikk uansett om den kommer fra Erna Solberg eller fra Brussel. Det burde alle regjeringspartiene være enige i.

Spesielt når det gjeld arbeidslivsspørsmål må vi no kreve reforhandling av EØS-avtalen. Vi kan ikkje akseptere at EØS-avtalen over tid medfører at arbeidslivet blir tøffare. Så er det mange som snakkar om at Jens Stoltenberg og Ap ikkje er til å rikke i denne saka, og då kan det vere det same kva SV og Sp meiner. Dei viser då ofte til utsegner av denne typen:

Han gjorde det helt klart at det ikke blir noen fortsettelse av det rødgrønne samarbeidet, dersom ikke EØS ligger i bunn. Ap, som det førende regjeringspartiet, vil ikke ta noe initiativ i retning av å få fjernet deler av regelverket som andre i regjeringen misliker. Stoltenberg mener det er en politisk, juridisk og handelsmessig umulighet.

Eg trur det vil vise seg at kommentariatet og Stoltenberg tar feil. Og, eg trur Stoltenberg veit det. Han er nøye på å gje seg sjølv opningar og utgangar når han snakkar. Eit godt døme er i Aftenposten i dag:

Samtidig satte Stoltenberg døren ørlite grann på gløtt for å benytte handlingsrommet innenfor dagens avtale, uten å reforhandle.

– Det vi kan gjøre er å bruke rommet som ligger i reservasjonsretten bedre. Å være imot eller å være kritisk til enkeltdirekiver er ikke det samme som å være imot EØS-avtalen, sier Stoltenberg.

Det er ikkje så veldig lenge sidan det ville vore nærmast utenkjeleg at leiaren i Ap skulle seie noko slikt som dette. Det at Ap no opnar døra på gløtt kjem av at LO, SV og Sp har løfta debatten og fått alierte på venstresida i Ap.

Eg meiner det er uomtvisteleg at EØS er ein dårleg avtale for Noreg, over tid kjem det faktumet til å vinne fram. Då blir det ei reforhandling eller ei oppseiing av EØS-avtalen.

Vintersykling

På sett og vis har denne hausten og førvinteren vore perfekt for sykling., Det har vore lite snø, opphaldsvêr og lite vind. Det har gått fort og bra langs vegane. Det er berre ei einaste utfordring slik eg ser det, og det er for oss som syklar langs stiar og lysløype på veg til jobb. Nokre av desse er utruleg humpete. Dei er hardfrosne, og spora etter sko og anna har blitt verande. 

Så då er vi inne på poenget med dette blogginnlegget, treng eg ein ny sykkel? I dag har eg ein hybrid, opprinneleg med demping på forgaffelen, men akkurat det har slutta å virke for lenge sidan. Når eg syklar no går det støt og slag opp gjennom hendene når framhjulet treff ein isete hump. For å vise dette har eg kombinerte gleda over sykling med gleda over å bruke dingsar. Så godt som alle nye telefonar har eit aksellerometer. Det er dette som finn ut kva veg skjermen skal snuast. Men eg tenkte dette også kunne måle kor humpete ein sykkeltur er. Så i går stakk eg telefonen i baklomma då eg sykla på jobb. Ut kom denne grafen:

Slik er har oppfatta det, er det G-krafta som er målt langs ulike aksar over tid. Det er openbart store feilmarginar her. Telefonen låg i baklomma mi. Eigentleg burde eg vel gaffateipa han til framgaffelen for å få eit godt mål, men å vaske telefonskjerm i eit par timar fann eg ut ikkje var verd resultatet. Måleapparatet er heller ikkje kalibrert på noko som helst vis.

Dei store spørsmåla er likevel:

  1. Ville grafen vore flatare om eg hadde hatt ein fulldempa sykkel, gjerne med 29-tommers hjul?
  2. Kunne nokon med ein slik sykkel prøvd eksperimentet og gjeve ein kommentar?
  3. Finst det ein app til android som kunne plotta aksellerometret mot GPS?
  4. Stemmer det at rett tal syklar ein bør eige er n+1 der n er det talet syklar ein eig til ei kvar tid?
  5. Og, kunne vi utvikla dette til å på ein halvobjektiv måte målt kvaliteten på sykkelvegar både vinter og sommar rundt om kring?

Og det viktigaste, er dette berre syting frå mi side?

Olav Torvund skriv forøvrig om vintersykling i Oslo her, noko av det same gjeld i Tromsø.

Forslaget til arbeidsprogram for SV – økonomikapitlet


Om tre dagar går fristen ut for oss vanlege medlemmar å komme med innspel til SVs arbeidsprogram for 2013 til 2017. Lokallaga har litt lenger frist. Utkastet til program er svært godt, men det kan bli enno betre.

Første kapitlet er ei grei oppsummering. Kapittel to handlar om økonomi. Kapitlet er godt, men kunne med fordel har ein grundigare analyse av den internasjonale finanskrisa og kva dei sosialistiske løysninga på denne krisa er. Eg saknar og litt meir presise grep for å redusere oljeavhengigheita. Eit godt grep som ikkje står i programmet som eg kan sjå er å redusere skattefrådraget for leitekostnader. Ved å redusere desse frå 78 til 28 prosent blir lysta til å leite etter olje kraftig redusert.

Det viktigaste å ta med seg frå dette kapitlet er kanskje:

En stor, godt styrt og aktiv stat virker stabiliserende på økonomien siden den ikke er underlagt markedskreftene. Velferdsstaten er derfor et viktig vern mot økonomisk krise.(linje 281-2)

Eg er og glad for at det er ei tydeleg støtte til avgift på omsetting av verdipapir. Eg vil berre understreke at dette og må omfatte valuta. Ei slik avgift må vere stor nok til å gjere rein spekulasjon ulønsam, men ikkje så høg at ho rammar investeringar i realøkonomien. Kanskje bør den reduserast dersom du eig ei investering lenge?

Så må eg seie at eg synst SV kunne vore meir offensivt på korleis vi kunne brukt oljefondet til investeringar i Noreg. Mellom anna bør norske kommunar og fylkeskommunar kunne låne frå fondet til den same prisen som til dømes den tyske staten betaler når den låner av fondet. Det vil kunne utløyse både skolar og betre vegar. Her meiner eg Frp faktisk er inne på noko.

Under overskrifta «Budsjettpolitikken» blir det diskutert problemet med at vi tenkjer for kortsiktig i den økonomiske politikken. Likevel begrensar programkomiteen seg til å foreslå ei ganske tannlaus løysning:

SV vil jobbe for mer at langsiktig tenkning preger de årlige budsjettene og sørge for at langsiktige virkninger, både for folk og økonomi, styrer mer av den offentlige budsjetteringen. (linje 328-9)

Det er fint og flott, men kan vi ikkej då forslå noko litt meir forpliktande? Eg meiner staten burde operere med fireårige øknomiplanar slik kommunar og fylkeskommunar gjer. Det løyser kanskje ikkje alle problem, men det kan i alle fall vere starten på ein prosess med å tenkje meir langsiktig.