Det har vore litt travelt i det siste. Vi skal arrangere felles fylkesårsmøte mellom Troms og Finnmark SV, det foregår mykje i kommunepolitikken, så denne førbloggen før møte i byutviklingskomiteen kjem litt seint. Det blir heller ikkje så fyldig omtale av sakene. Men eg tar uansett gjerne mot innspel, her på bloggen, på facebook og i kommentarfeltet. Heile sakslista finn du litt lenger nede.
Det som er den aller viktigaste saka i dette komitemøtet er kommunedelplanen for Stakkevollvegen. Området mellom Hansjordnesbukta og Erling Kjeldesens veg (Tverrforbindelsen). Dette er altså ikkje om vegen om om korleis dette området skal bli transformert frå sliten industri til bustader og nye næringar. Det er ein to tre ting som er viktige. 1. Vi må sørge for at det blir ein god og miljøvenleg bydel å bu i, 2. Vi må sørge for at vi utnytter arealet på ein god måte, 3. og vi må sørge for framdrift i endringa av området. Skal vi bygge ein by der folk kan bu nært store arbeidsplassar og sentrum og kunne komme seg i mellom utan å bruke bilen dagleg så er dette området sjølve nøkkelen. Planen er god, men eg er litt bekymra for framdrifta den skaper i nokre av områda. Også må vi sikre rask sykkelveg gjennom området når det no ikkje vart plass til det langs sjølve Stakkevollvegen.
Prostneset park kan bli flott! Bilde frå forprosjektet
Prostneset park synst eg er eit kjempespennande prosjekt. Dokker har sikkert lest om det i avisa. Eg trur det kan bli fantastisk fint for byen, men eg kjenner på at å sette i gang eit prosjekt til 85 millionar er litt vanskeleg. Men kanskje er det naudsynt for å utvikle sentrum.
Så er det to viktige saker om skolane våre. Handlingsplan for uterom og grunnlagsdokument for skolebygg. Begge sakene har vore oppe før, men vart sendt attende for å sikre betre drøftingar med mellom andre fagforeiningane før vedtak. Så kva synst du, kan vi vedta dei slik dei er no?
Så kunne eg sjølvsagt skrive mykje om Tromsømarka, og sluttraporten frå det prosjektet. Men eg tenkjer at det viktigaste er at vi no ikkje glømmer vedlikehald og vidare utvikling av marka. Det ville vore trist for alt det flotte som er gjort.
Vi har mykje dårlege vegar i Troms og i Tromsø. Særleg fylkesvegane i distrikta er ofte dårlege, bratte og utsett for skred. Dette medfører fare for dei som ferdast der, og dårleg framkommelegheit for næringstrafikk som skal inn og ute med fisk, fôr og landbruksprodukt. Samstundes ligg havet der som ein mogleg veg som vi bruker alt for lite.
Designteikning av Yara Birkeland sitt skip. Kanskje kunne ein mindre utgåve vore noko for Tromsø-området?
Det er sjølvsagt fleire grunnar til at vi ikkje brukar båtar for å frakte gods inn og ut til bygdene våre. Det er vel to hovudgrunnar til dette. Det første er at det tar for lang tid både med omlasting og sjølve frakta, det andre er kostnaden er for stor. Dersom vi kunne klart å løyst desse to utfordringane så kanskje vi og kunne gjeve betre tilhøve for næringsutvikling i distrikta. Det som er heilt sikkert er at med den økonomien fylkeskommunen har, kjem ikkje vegane våre til å bli rassikre og gode i den aller nærmaste framtida.
Eit lite containerskip
Så her er ein tanke eller ein ide som kanskje kan vere med på å løyse noko av dette. Eit lite containerskip med plass til fem til 20 containarar med autonom elektrisk drift som feeda inn til ein eigna plass for omlasting til bil (eller tog ein gong i framtida). Med alt pakka i (kjøle)containarar burde omlastinga gå svært fort.
Elektrisk drift vil gje miljøgevinst, autonom drift ville spare stort på mannskap og dermed kostnaden.
Yara er i ferd med å bygge eit autonomt elektrisk containerskip med plass til 100 til 150 containarar som skal trafikkere dei 30 nautiske mila frå Herøya til Larvik. I første omgang skal skipet fjernstyrast, men ein reknar med full autonom drift i 2020. Ein kunne for eksempel forestille seg at eit slikt skip kunne gå mellom Tromvik og Tromsø. Det er ei strekning på ca 26 nautiske mil. Vannvågen til Tromsø er ca 36 nautiske mil.
Motargument
Det er sjølvsagt argument mot ei slik ordning. Eit argument kan vere at det likevel ikkje blir raskt nok eller billig nok. Eit anna argument er at det kan komme til å fjerne litt av presset for å få gjort noko med fylkesvegane.
Eg trur likevel det kan vere verd å utforske om eit slikt prosjekt er mogleg å få til. Kanskje kunne det blitt eit spennande samarbeidsprosjekt mellom Universitetet, kommunen og fylkeskommunen.
Så fortell meg er eg heilt på jordet, eller er dette noko det er verd å utforske?
Her er ein reklamefilm for Yara sitt prosjekt
Få ein epost neste gong eg skriv på denne bloggen?
I dag på samefolkets dag tok eg på meg kofta eg arva etter han pappa. Eg liker å gjere det, det er ein måte å heidre han pappa og å vise kvar ein kjem frå. Men kvar gong eg gjer det så ligg det ein liten tanke og lurar bak i skallen. Er eg samisk nok til å bære kofta, blir det ikkje litt pretensiøst å ta på kofta?
Eg kan ikkje samisk – korkje nordsamisk eller lulesamisk som nok er det som ein gong i tida vart snakka i slekta mi. Eg har ikkje vakse opp i ein samisk kultur, men i eit vanleg nordnorsk fiskevær, kan eg då vere samisk? Eg kan sjølvsagt seie at dei fleste av oss som er av nordnorsk fiskarbondeslekt – i alle fall frå litt inn i fjordane – så er kulturen ei blanding og ei brytning mellom det norske og det samiske. Ein slags mestiskultur der både det norske og det samiske fanst utan at ein eigentleg veit eller visste om kva som var kva. Men gjer det meg samisk. Snakka eg sant då eg kryssa for at eg kjente meg samisk når eg melde meg inn i samemanntalet?
Eg veit ikkje. Og kva betyr det å vere samisk?
Denne videoen svarer ikkje på spørsmålet om eg er samisk nok, men det at eg ikkje er åleine om å stille spørsmålet gjer meg glad. Eg synst Cecilie Gjennestad i NRK Sápmi har laga ein interessant liten videoserie om akkurat det spørsmålet.
Eg følgjer i alle #samish, og kven veit kanskje finn eg svar på spørsmålet mitt til slutt.
I dag på samefolkets dag tok eg på meg kofta eg arva etter han pappa. Eg liker å gjere det, det er ein måte å heidre han pappa og å vise kvar ein kjem frå. Men kvar gong eg gjer det så ligg det ein liten tanke og lurar bak i skallen. Er eg samisk nok til å bære kofta, blir det ikkje litt pretensiøst å ta på kofta?