Risiko, men ikkje gevinst
Oljeboring utanfor Lofoten, Vesterålen og Senja gjev oss 100 prosent av risikoen, men berre 3,5 prosent av gevinsten i form av arbeidsplassar. Resten av arbeiodsplassane havnar andre stader. Det må vere tidens dårlegaste avtale vi blir tilbydd. Spesielt med tanke på kva vi risikerer. Denne videoen gjev ein fin gjennomgang:
I dag var eg godt nøgd med mine folk i SV. Både Bård Vegar Solhjell og Audun Lysbakken har vore tydeleg og klåre. SV vil ikkje gå med på oljeboring utanfor Lofoten, Vesterålen og Senja. Dette er ein kamp vi må og skal vinne ein gong til. Og så mange gonger det er naudsynt. Partileiaren seier:
– Nå står slaget om oljeboring utenfor Lofoten, Vesterålen og Senja på nytt. SV og miljøbevegelsen har vunnet denne saken to ganger før, og vi har tenkt å vinne på nytt. SV kommer aldri til å svikte Lofoten, Vesterålen og Senja, sier SV-leder Audun Lysbakken.
Eg synst og SV sin listetopp i Troms, Torgeir Knag Fylkesnes, hadde eit godt, utsagn i Nordlys i dag:
– Hadde det vært olje i helvete hadde Statoil ønsket å konsekvensutrede det.
Skal vi stoppe klimaendringane så må vi ganske enkelt la vere å brenne alle olja, gassen og kolet som finst i verda. Då kan det kanskje vere greitt å la dei mest sårbare områda ligge.
Forøvrig meiner eg at om helvete skulle finnast, og det skulle vere olje der, så kan det område sannsynlegvis opnast for boring utan større konsekvensar for miljøet.
[poll id=»19″]
Sjå gode Bård Vegar her:
Oljeindustrien skvisar oss
Audun Lysbakken (som forøvrig gjorde ein god figur på Debatten i kveld) hadde eit svært godt innlegg i Bergens Tidende den 9. august. Der seier han i korte trekk at oljeindustrien tiltrekker seg så mykje kapital og så mange flinke folk at resten av norsk industri slit. Han kunne og lagt til at oljeeksporten er med på å styrke den norske krona. Det gjev både tradisjonell industri og anna eksportnæring ein vanskelegare jobb.
Dette er i tråd med det eg og har argumentert for på denne bloggen mange gonger. Også NHO er samd i dette. Tor Steig, sjefsøkonom i NHO har sagt:
Det er nå tegn på at oljeklyngen fortrenger annen norsk konkurranseutsatt næringsvirksomhet gjennom særnorsk sterk kostnadsvekst og tilspisset kamp om den kvalifiserte arbeidskraften.
Ketil Solvik-Olsen misforstår dette. På bloggen sin latar han som at poenget er at offentleg sektor skal vekse. Det er heilt feil, poenget er å skape rom for utvikling i anna næringsliv. Vi treng mange bein å stå på i dette landet.
Så kallar det på eit skjeivt smil når Solvik-Olsen skriv i ei samanlikning med Nederland:
Problemet var at gassinntektene ble brukt til å blåse opp offentlige budsjetter og velferdsgoder. Tradisjonell industri tapte i konkurransen. Da gassinntektene tok slutt var statens økonomi ikke bærekraftig.
Eg må innrømme at eg trudde Frp var mot handlingsregelen og for å blåse opp offentlege budsjett. Det er i alle fall det dei seier i alle debattar. Vi får kanskje slutte å tru på dei i denne saka og? Enno artigare blir det når han i same bloggen vil ha meir innvandring til landet for å løyse problemet. Det må ein vel kunne kalle ein snuoperasjon frå Frp?
Så har Solvik-Olsen rett til slutt i innlegget sitt. Den regjeringa vi har no har hatt alt for høgt tempo i oljeutvinninga. Det å få ned den farta er nok ein grunn til at SV bør få større oppslutning i stortingvalet i 2013. Det at så mykje av kapitalen i Noreg går til oljeinvesteringar betyr at det blir mindre til investering i vegar, jernbane, skolebygg og sjukehus. Det er for dumt at vi skal køyre på dårlege, humpete og rasfarlege vegar fordi vi insisterer på å øydelegge både klimaet vårt og økonomien vår.
Eg har tidlegare skrive om korfor det er betre å spare i Haltenbanken enn på børsen og hurra for at NHO har forstått dette problemet.
Lykke til, Audun
I morgon startar landsmøtet til SV. Opptakta til landsmøtet har ikkje vore den aller beste. Det har vore diskusjonar om leiarvalet og det har vore skandalar. Det har vore lite rom for å snakke om SV sin politikk.
I går publiserte eg ein bloggartikkel om korleis olja øydelegg norsk økonomi. Vi veit og at klimaendringane er den største utfordringa vi står overfor. Det er berre SV som har gode svar på desse utfordringane.
Skal vi bygge landet treng vi fagfolk. Sjukepleiarar, ingeniørar, tømrarar og filosofar. Det er SV som har tatt dei store grepa for å sikre rekrutteringa til helsefaga, sikre lærlingeplassar og gjennomføringa i vidaregåande skole. Fordi vi i SV veit at det ikkje er motsetnad mellom praktisk og teoretisk kunnskap, begge er naudynte og gjennom å kombinere dei utviklar vi folk og samfunn.
Det kanskje verste som kan skje i eit samfunn er at barna vore ikkje har gode, trygge og utviklande oppvekstmiljø. Dessverre har ikkje alle barn i Noreg det. Då må vi sikre at vi kan hjelpe dei som treng det. Ein viktig del av dette er å ha eit kunnskapsrikt og kompetent barnevern. Eit barnevern som kan hjelpe, forebygge og i verste fall sikre ungane ein trygg oppvekst i ein ny familie. Audun Lysbakken og SV har stått i spissen for ei slik satsing.
Når Arbeidarpartiet no dessverre går til Høgre og Frp for å sikre fleirtal for eit mindre trygt arbeidsliv gjennom EUs vikarbyrådirektiv er det berre eit døme på at SV trengst og at SV må bli større og sterkare i samarbeid med fagrørsla, miljørørsla og alle andre som kjemapr for det gode samfunnet.
Denne helga blir Audun Lysbakken SVs nye leiar. Lysbakken har stått i stormen, men han har stått oppreist. Han får store utfordringar, på grunn av dei skandalane vi har sett. Det vil ta tid å bygge tillit og autoritet. Dei største utfordringane er likevel politiske. Dei utfordringane er eg heilt trygg på at Audun Lysbakken vil takle. Når han får opp dampen og får fokus på politikken kjem det til å bli tydeleg at SV trengst for å skape det gode samfunnet i Noreg.
Saka Lysbakken måtte gå av på var ikkje bra, men det er bra at det er avslørt ein systemsvikt som no vil bli retta på. Dette har foregått i departementet i fleire tiår seier den øvste byråkratiske leiaren. Lysbakken burde ha sett og gjort noko med det umiddelbart. Dessverre gjorde han feil, slik vi alle gjer. Det forhindrar ikkje at Lysbakken har gode politiske instinkt og vil vere med på å løfte ein solidarisk politikk.
Lysbakken vil ha heile partiet i ryggen når han kjemper for solidaritet, miljø og rettferd. Det skal vi gjere saman, og saman trur eg vi skal få SV godt over ti prosent ved stortingsvalet om halvanna år.
Lykke til, Audun.
Audun Lysbakken som ny leiar i SV?
I dag gjekk Audun Lysbakken av som statsråd i Barne- og likestillingsdepartementet. Det er trist, både avgangen og saka som førte til avgangen. Eg håper vi no kan få ein litt open debatt om Audun som partileiar i SV.
Eg trur den debatten kjem til å ende opp med at vi i SV konkluderer med at Lysbakken bør bli leiar i SV, og sannsynlegvis er det rett. Men eg kjenner eg er uroa over den umiddelbare kroninga av han som mange i SV har gjeve uttrykk for i både gamle og nye media i dag.
Nokre døme:
– Min personlige mening er at Audun bør velges som partileder. Etter alt som har skjedd, tror jeg at partiet vil slå ring rundt ham. Per Østvold til Aftenposten
– Oppurtunistene kan bare prøve seg, de har ikke sjans. La oss si at jeg skulle stille nå, jeg ville blitt fremstilt som den største idioten. Her har partiet en utfordring, og så kommer jeg for å utnytte meg av det, sier Fylkesnes. (same artikkel i Aftenposten)
Diggar framleis Lysbakken, og håpar han blir leiar. Men no vonar eg partiet brukar dagane godt til å finne løysingar for oss – og ikkje VG (Jens Kihl, på twitter)
Er det bare jeg som mener at kandidaturet til @audunlysbakken er styrket, gjennom at han har håndtert presset så godt disse dagene? Bente Øien Hauge på twitter
@audunlysbakken går av med rak rygg og viser styrke. Jeg gleder meg til han skal lede @svparti fra Stortinget Mona Wærnes på twitter
Tydelegast av alle har Kristin Halvorsen vore.
– Min mening er at man Lysbakken bør velges som leder. Jeg er sikker på at motbakkene som har vært nå gjør Audun til en bedre leder, sier Halvorsen, som nekter å svare på hvordan han vil karakterisere feilene som har blitt begått i BLD under Lysbakken.
Eg kjenner at eg synst dette blir for lettvint. Eg har sans for Lysbakken, sjølv om eg stemte på Holmås i uravstemminga i Troms SV. Eg har heile tida meint at han kunne bli ein god leiar for Partiet. Men, no er eg i tvil, eg er i alle fall heilt sikker på at vi treng å diskutere korleis Lysbakken med moralsk autoritet kan står fram i til dømes vanskelege skattedebattar etter det som har skjedd.
Klarer vi å vinne ein debatt om høgare skatt for den rikaste halvdelen av oss, når vi i ei god stund vil bli møtt med argumentasjon om korleis skattepengane blir brukt? Kanskje, men det blir ei utfordring. Ei utfordring vi må tenke gjennom før vi vel Lysbakken. Tilsvarande går det an å sjå for seg ein god del andre situasjonar.
Eg meiner likevel Frank Rossavik kjem med eit god sitat frå Lysbakken:
Som han [Lysbakken] sa halvveis i pressekonferansen, på et tidspunkt da jeg tror ingen av oss mediefolk ennå skjønte hvor det bar: ”Ingen har lidd. Ingen har tapt noe. Ingen har beriket seg. Det eneste som har skjedd er at jenter har fått opplæring i selvforsvar”.
Vi må likevel halde oss til røyndomen både slik han er og slik han framstår for folk. Eg trur den røyndomen er annleis enn vi som er inne i partiet oppfattar han.
Den store debatten er ikkje om Lysbakken kan vere leiar og sitte på Stortinget og leie Partiet. Det kan han. Eg skulle likevel ønska at det skjedde fordi han og vi valde det, ikkje fordi han ikkje kunne sitte i regjeringa. Den store debatten er om autoriteten Lysbakken vil ha utad vil vere sterk nok?
Då passar det kanskje med å avslutte med eit sitat til frå Rossavik:
SV har nok norsk rekord i uflaks og dårlig håndtering både av farer og muligheter. Men må historien gjenta seg hver gang? Rossavik på sin blogg på bt.no
Leiarvalet i SV
Eg har lenge tenkt at eg burde skrive noko om leiarvalet i SV. Men, eg må innrømme at eg slit med engasjementet. Eg likar både Heikki Holmås og Audun Lysbakken. Begge blir utmerka leiarar for SV. Eg har stemt på Heikki, fordi eg alt i alt trur han er betre til å kommunisere politikken vår. Eg er derimot mykje meir engasjert i nestleiarvalet i partiet.
Dersom Lysbakken blir ny leiar skal det utvilsamt veljast ein ny nestleiar på landsmøtet. Dersom det blir Holmås er eg litt meir usikker på om nestleiarvalet kjem på dette landsmøtet eller neste. Uansett skal vi i løpet av kort tid velje minst ein ny nestleiar. Der har vi moglegheit til å gjere nokre grep.
Vi treng ein nestleiar som ikkje er lik den leiinga vi har i dag. Eg liker Lysbakken, Solhjell og Tveitdahl, samt Halvorsen. Men ingen skal få meg til å tru at for eksempel Ingrid Fiskaa eller Inga Marte Thorkildsen vil tilføre den leiinga nye måtar å sjå verda på, anna erfaringsbakgrunn eller oppleving av ei anna verkelegheit.
Når vi no skal finne ein ny nestleiar må vi finne ei som ikkje bur i Oslo eller Bergen. Ei som har ein annan alder enn dei andre i leiinga, ei som ikkje går i korridorane på Stortinget eller katekombene mellom regjeringsbygga.
Vi har mange slike dyktige damer i partiet. Damer som har mykje å tilføre partiet og partileiinga. Ein av fleire personar som eg håper valkomiteen vurderer er Kari Ystgård. Som lærar og tidlegare ordførar i Namskogan lever ho i ein annan røyndom enn storbyens, og ho har vist at ho kan vinne val.
Den kunnskapen treng partileiinga. Vi treng folk som Ysgård i partileiinga. Det kan vere andre der ute som er like god eller betre, men la det i alle fall vere ei som kan tilføre noko nytt.
[poll id=»14″]