Det er eit helvete å vere politikar og lide av meiningssperre. Foto: http://www.flickr.com/photos/foxxyz/

Skrivesperre er eit begrep mange kjenner til, sjølv lir eg for tida av meiningssperre. Det er valkamp og eg burde produsere meiningar, tankar og utspel i høgt tempo. Eg burde skrive innsiktsfulle og appellerande innlegg om SFO, fråfall i vidaregåande opplæring, olje, klima, miljø, rettferd og arbeidsplassar. Men, plutseleg har eg ikkje ei einaste meining om dette.

Det verkar som mange fleire enn eg lir under denne meiningssperra. Eg får betydeleg fleire kommentarar på facebook, og twitter dersom eg utgyter meiningslausheiter enn seriøs politikk. «Heia TIL» eller «RT @idaAa: Axas frokostblanding inneholder «utelukkende norske råvarer». Veldig interessant at den inneholder banan og ananas :)» i statusfeltet på facebook gjev mange fleire kommentarar enn seriøse utsagn av typen: «Varmerekord i verdenshavene: Gjennomsnittstemperaturen i verdenshavene i juli var den høyeste noen gang. http://bit.ly/bJnXa»

Eg har ofte lurt på korfor mange med meg synst det er vanskelegare å meine ting om politikk enn alt anna. Er vi redde for å bli stilt til ansvar?

Vel, vel, får vel likevel sette meg ned å skrive eit innlegg eller to i kveld. Kanskje om tannhelse?