– Eg skulle gjerne hatt 10 000,- kroner frå staten, seier den lure borgaren
– Korfor skulle staten gje deg 10 000,- kroner, svarer den lett forundra stortingsrepresentanten frå Krf
– Jau, fordi eg ikkje bruker dette offentlege tilbodet som alle kallar barnehage, det må då vere verd noko, svarer den lure borgaren
– Å ja, ja sjølvsagt skal du få pengar for å ikkje bruke det tilbodet vi har bygd opp, men 10 000,- kroner er alt for lite, du skal sanneleg få 10 000,- kroner i månaden hos meg, kjem det frå Kjell Inge Ropstad, den forundra stortingsrepresentanten frå Krf
Den lure borgaren er sjølvsagt nøgd med svaret, kven vil ikkje ha pengar frå staten. Men han er ingen dumrian og tenkjer at eit tilbod som er for godt til å vere sant ofte er for godt til å vere sant. Det er kanskje verd å spørre den forundra stortingsrepresentanten om det er hakar ved dette tilbodet.
– Nja, seier den forundra stortingsrepresentanten til den lure borgaren, – Du får ikkje lov til å jobbe og betale skatt, det må andre gjere for deg. Du må og la ungane dine vere utanfor det sosiale miljøet som dei fleste andre ungane er i, og kanskje vil det føre til at ungane dine gjer det dårlegare på skolen i framtida.
Den lure borgaren tenkjer seg om ei lita stund. Han likte ikkje haka, men kanskje kunne det likevel vere ein måte han kunne skaffe seg desse 10 000,- kronene og likevel halde fram med å jobbe og tene pengar. – Du forundra stortingsepresentant, om eg leier inn ei litauisk barnepike til luseløn for å passe ungane mine medan eg er på jobb, kan eg då likevel få 10 000,- kroner i månaden av deg?
Den forundra stortingsrepresentanten tenkjer seg om i nokre sekund… – Ja, det burde vel gå bra, det viktigaste er jo at eg får gje deg pengar og at du ikkje bruker barnehagane.
Den lure borgaren smiler nøgd, stikk pengane i lomma, går på jobb og gjer karriere.