Ein gong i min pure ungdom lærte eg meg at du kan smake på eit batteri for å finne ut om det er straum igjen på batteriet. Dette funka først og fremst på dei gamle flate 4,5v batteria som no er blitt meir eller mindre borte. Det var lett å få begge polane borti tunga samtidig. Og var det straum, vart det og ei herleg sitring.
Dette har fått meg til å tenke, på kraftkrisa i Midt-Noreg. For det eg huskar frå barndomen er at det nesten alltid var litt straum att på batteriet, også etter at lommelykta ikkje funka lenger. Og slik er det på dei aller fleste batteri, det er litt straum igjen. Eg tør ikkje tenke på kor mange batteri som blir kasta kvar dag med litt straum igjen på, men mange er det.
Burde vi ikkje fått til ein nasjonal dugnad der vi samla inn desse batteria og sendte dei til Midt-Noreg? Då kunne vi bygd ein batteritappingsfabrikk i Skogn som var spesialkontruert for å tappe siste rest av alle batteri. Det ville vore eit godt og miljøvenleg bidrag til å løyse kraftkrisa.
Eller – det trur eg eigentleg ikkje.