I Tromsø har vi mange flinke studentar. Ein av dei heiter Cederique Augustave Lovasoa. Han er frå Madagaskar og er i ferd med å avslutte ein Master i International Fisheries Managment, som han har tenkt å bruke til å vere med å utvikle Madagaskar når han er ferdig med studia.
Han er ikkje berre ein god student. Han er og flittig, og gjennom å jobbe ved sida av studiane har han forsørga seg sjølv og har ikkje vore verken det norske samfunnet eller nokon annan til byrde.
Men for å få studieopphold i Noreg må du kunne vise til at du har pengar på konto. Derfor lånte han den summen pengar som han trengte for å få studentvisum. Det er heilt greitt og innafor regelverket. Når det viste seg at han klarte seg sjølv gjennom deltidsarbeid ved sida av studiane, så betalte han tilbake dette lånet.
Dette, som ikkje viser noko anna enn at Cedrique er flittig og arbeidssam fekk UDI til å gå bananas og miste eit kvart begrep om sunn fornuft. Fordi han betalte lånet tilbake, så fann UDI ut at han hadde lurt oss! Det er jo heilt vanvittig. UDI vil no kaste han ut to månader før han er ferdig med masteren og uansett skulle reise heim.
Heldigvis har han tatt saka til retten, og eg er utruleg stolt av at mitt universitet, Universitetet i Tromsø har bestemt seg for å dekke kostnadane med saka. Det viser at UiT tar vare på studentane sine, og tar ansvar for både fornuft og å rette opp i urettferdighet.
Det forundrar sjølvsagt ikkje at Per Willy Amundsen ser sitt snitt til å synst at det er dumt at en hardtarbeidende ung mann får hjelp av universitetet til å avslutte utdanninga si. Det kan verke som at det i Amundsen si bok er negativt å vere flittig og pliktoppfyllande.