Et løft for den videregående skolen i Troms

I statsbudsjettet foreslår regjeringen en ordning med gratis læremiddel for elevene i den videregående skolen. Dette vil bety et løft for skoleelevene og vil bevege oss i retning av en gratis skole.

Det er spesielt bra at staten ikke bestemmer en ordning, men lar det være opp til fylkene hvordan ordningen skal iverksettes.  Dette betyr at vi i Troms kan innpasse dette inn i PC-satsinga og tilby gratis digitale hjelpemiddel. Det betyr at vi kan få meir ut av ordninga enn fylker som pga. økonomi må ty til ei utleieordning for skolebøke. Det får meg til å smile.

Elevene får fra 800 til 2600 kroner i stipend avhengig av studieretning, til dekking av andre hjelpemiddel til utdanninga i tillegg får fylkene en pott som blir disponert til læremiddel.

Satsing på kunnskapsløftet
Regjeringa si satsing på kunnskapsløftet vil også gi seg utslag i Troms. Jeg er glad for at regjeringa vil bruke mer penger til kompetanseheving i forbindelse med reformen av grunnutdanninga (grunnskole og videregående). Kompetanseheving er helt grunnleggende for å kunne gjennomføre en god reform.

Imponert

Eg har no vore og besøkt fleire av dei vidaregåande skolane i Troms. 

I løpet av kort tid har eg vore i Nordreisa, Skjervøy, Skånland, på Rå, 
Heggen og Stangnes. 
Det som slår meg er kor dyktige dei som jobbar på skolane er. 
Eg blir rett og slett imponert over det lærarane,
leiinga og alle dei andre tilsette får til med knappe økonomiske ressursar. 

Eg tar av meg hatten, og skal prøve mitt beste for å bistå slik at jobben skal 
bli enklare for alle som jobbar i skolen. 



Makt eller avmakt

Eg har no vore fylkesråd med ansvar for utdanning i snart tre veker. Det har vore ei spennande tid. Det er nytt og spennande for meg ta folk faktisk tar omsyn til det eg meiner. Tidlegare (medan vi var i opposisjon) var eg meir van med å meine ting ut av tomme lufta. Fokuset mitt har endra seg, frå å ha eit mål om å komme i media med meiningar, til faktisk å få gjennomført nokre av meiningane. Det er artig å ha litt makt, men det er ei frustrerande kjensle av avmakt å ikkje kunne gjere ting fordi vi manglar økonomi til det.

Det skjer usannsynleg mykje spennande innafor utdanningssektoren for tida. Det største og viktigaste er innføringa av kunnskapsløftet. Denne store reformen endra læreplanar og korleis vi skal tenkje om utdanning og er ei kjempeutfordring til skolane, og til oss som er skoleeigarar. Eg er stolt av måten lærarane i den vidargåande skolen i Troms har gått laus på denne reformen med krum hals og står på for å få den til åfungere godt til beste for elevane. Vi er ikkje i mål enno, men eg trur dette skal gå bra.

På toppen av denne reformen innfører vi obligatorisk bærbar PC for alle elevane som startar i første klasse i år. Det er ei stor utfordring å få dette til, både teknisk og pedagogisk. Men, igjen trur eg det skal gå fint.

Det er mykje som kan gjerast betre i den vidaregåande skolen i Troms, og mykje som er svært bra. Eg vil gjerne ha tilbakemelding frå elevar, lærarar og andre på korleis vi kan halde fram med å utvikle den vidaregåande skolen i Troms. Skriv gjerne eitt innlegg her på bloggen min. Eg garanterer at det vil bli lest.

Ingen evigvarande kvotar

Det går rykte om at fiskeriministerens strukturutval kjem til å foreslå evigvarande kvotar i fiskeria. Dette vil vere eit slag mot kystsamfunna og mot Nord-Noreg. I dag veit vi at det går føre seg ei omsetting av kvotar. Denne omsettinga er knytt til sal av båt, og sjølve kvotesalet må godkjennast av fiskeridirektoratet. Det skjer så godt som aldri at direktoratet seier nei. Det er likevel eit stort steg å gjere kvotane evigvarande og i realiteten flytte eigedomsretten til ein av dei viktigaste ressursane vi har i Noreg frå fellesskapen til private kvoteeigarar.

Dersom kvotane blir private og evigvarande blir dei og eit spekulasjonsobjekt på ein heilt annan måte enn i dag. Det vil vere fristande for folk å investere i kvotar og leige desse ut til fiskarar. For det vil berre vere eit tidsspørsmål i ein slik samanheng før kravet om at berre aktive fiskarar kan ha ein fiskerett forsvinn ut av lovverket. Vi risikerer då at storparten av kvotane vil bli eigd og kontrollert frå Oslo Børs og ikkje frå dei lokalsamfunna der fiskaren bur og som er avhengige av fisken. Dette vil igjen føre til ei storstilt strukturrasjonalisering der kapitalen kan ta ut mykje meir profitt. Dette betyr ikkje at vi skal attende til berre sjarken og støa, men at det er dei aktive fiskarane og dei aktive fiskerisamfunna langs kysten som skal nyte godt av dei ressursane som finst i havet. Alternativet er at hovudtyngda i norsk fiskerinæring vil bli i ein fire til fem større fiskevær langs kysten, medan dei andre i beste fall sit att med smular frå kapitalens bord.

Det burde vere sjølvsagt for ei raud-grøn regjering å seie nei til dette framlegget, men det er skuffande at LO står i spissen for å gje kapitalen større kontroll med lokalsamfunn og løn og arbeidstilhøva for norske fiskarar. Dette framlegget må stoppast av ein tydeleg nordnorsk opinion.

Global eller nasjonal?

Den siste tida har vi sett ein liten debatt mellom det såkalla globalvenstre kontra nasjonalvenstre. Globalvenstre (Erling Fossen og kumpanar) blir kalla lyseblå av mellom andre Audun Lysbakken som representant for det nansjonalvenstre. Denne debatten er interessant nok som ein akademisk øvelse, men utan relevans for røyndomen i Norge, i alle fall slik eg forstår han. (Du kan lese meir om debatten om debatten mellom globalvenstre og nasjonalvenstre på bloggen til Audun Lysebakken: http://www.rettvenstre.no/)

Det som er ein mykje meir relevant debatt er ein debatt mellom oslovenstre og lokalvenstre. Slik eg opplever verda er den viktigaste debatten på venstresida i dag om makta skal ligge i Oslo eller utover det ganske land der folk kjenner korleis deira kvardag er.

Eg opplever Erling Fossen og Audun Lysbakken til å stå i same tradisjon. Ein tradisjon der ein trur at dei viktigaste debattane står rundt kafeborda i hovudstaden, der ein trur at det kan lagas tein sams mal for korleis landet skal sjå og — verst av alt — at ein trur at landet kan styrast gjennom lov på ein slik måte at det blir juristane si lovforståing som avgjer fordelinga av knappe ressursar og ikkje dei folkevalde poilitikarane.

Det er kanskje sjølvsagt etter dette at eg oppfattar meg sjølv i ein annan tradisjon. Ein tradisjon der vi trur at det er lokalt at løysninga finst. Denne motsetnaden rir SV som ei mare. Eit godt døme på dette er debatten om nye regionar. På den eine sida står dei av oss som trur at det viktige er at vi arbeider for eit samfunn med mindre ulikskap, utan utbytting der kvart einskild menneske får bruykt heile seg. Vi trur ikkje at det er viktig at løysninga på korleis vi skal komme dit treng vere heilt lik over heile landet. Tvert i mot ? like løysningar fører så alt for ofte til ulikt resultat. Og det må då vere resultatet som er det viktige ikkje at vi gjer det likt i heile landet?

Eit typisk døme på korleis venstresida (om ho er nasjonal eller global) trur at alt kan styrast frå Oslo og vere felles er landsstyret i SV sitt vedtak om at det og i framtida skal sitte eit gjeng med kulturbyråkratar i Oslo å avgjere kva kultur det er viktig å sende ut til oss stakkars folk utanfor Byen med lågare kulturell bevistheit. Eg siktar då til at SV framleis vil ha RIKSteatret og dei andre såkalla R-ane som skal underhalde og opplyse oss framfor å bruke desse pengane på å utvikle kreativitet og profesjonell kunst rundt i heile landet.

For tida er dette den viktige debatten. Skal avgjerdane takast lokalt eller i Oslo?

Store tap – små sigrar

Eg har nettopp vore på fylkestinget i fem dagar. Eit fylkesting er ein kombinasjon av siger, tap og til tider lange kjedelege debattar.

Det er sjølvsagt sigrane som gjer at eg held ut, og finn det halvvegs meiningsfullt å bruke så mykje tid på politikk. Kva sigrar fekk eg og resten av SV gruppa då i løpet av dei fem dagane på Finnsnes. Som eit lite mal apropos, når du bur på hotell i fem dagar ein plass blir det eit ganske stort problem når det berre finst ein restaurant og ein pub på ein stad. vel, nok om det ? sigrane våre:
1.Busselskapa i Troms vil no bli pålagt å bruke mellom fem og ti prosent biodiesel. Eit lite og forsiktig, men viktig steg i retning av eit betre miljø og mindre klimagassutslepp.
2.Fylket skal no jobbe med å finne måtar vi kan sørgje for at ingen i Troms skal vere tvungen til å ta opp behovsprøvde lån medan dei går vidaregåande skole. Vidaregåande skole er neste obligatorisk i dag, og det er fortvilande at nokon skal vere tvungen til å måtte låne pengar for å fullføre. Vi veit og at dei som har lån frå vidaregåande skole er overrepresenterte i inkassokøen til Lånekassa.
3.Vi stoppa nedlegging av to vidaregåande skolar og fekk til ei kraftigare satsing på ein desentralisert skole i Troms — med spesiell vekt på distribuerte klassar. Det betyr mellom anna bruk av tovegs lyd/bilete og ei og anna samling i undervisninga. Dette har vi allereie god erfaring med i Troms i mindre målestokk.

Det er sjølvsagt meir enn dette, men dette var det viktigaste denne gongen. Så får vi heller prøve å komme over dei store tapa. At AP, SP og Frp innførte stykkprisfinansiering i skolen og slo saman mange vidaregåande skolar i Troms.

Du kan lese meir om forslaga og vedtaka på www.tromsfylke.no under møtejournal