Runde tannpirkarar – kva er poenget?

Altså, kva er greia med runde tannpirkarar? Går det folk rundt der ute med sirkelrunde hol mellom tennene?

Runde tannpirkarar burde kun brukast på straffeanstaltar.

Eg kjenner ingen som meiner at runde tannpirkarar er ein god ide. No skal eg sjølvsagt innrømme at dette ikkje er noko eg går rundt og har djupe og alvorlege samtalar med folk om. Det kan vere folk rundt meg som er så rare at dei set pris på runde tannpirkarar. Likevel, eg vel å tru at slike folk ikkje finst.

Men runde tannpirkarar, du. Dei fungerer ikkje godt til å gjere det reint mellom tennene. Dei brekk sund rett bak den skarpe spissen, og før du veit ordet av det sit du der med flis i eit blødande tannkjøt. Er det denne måten vi skal lære ungane våre om god tannhygiene? Svaret er sjølvsagt nei.

Vi har eit godt alternativ i trekantforma tannpirkarar. Dei er behageleg å bruke, dei gjer jobben sin og er vakre å sjå på. I motsetnad til dei runde, som mest liknar på ein hesjestaur i miniatyr.

Tilfeldig, neppe! Det er alarm, på vegne av vanvitig mange, Sture Hansen.

10 tips for behagleg vintersykling

Det er overraskande greitt å sykle heile året – sjølv her i Tromsø.

Eg har sykla vinterstid i Tromsø i rundt 20 år, det er godt for kropp og miljø. Eg tenkte eg skulle dele nokre tips for korleis du kan sykle vinterstid på ein så trygg og behageleg måte som mogleg.

  1. Det aller viktigaste er å sette piggdekk på sykkelen. Det er stor skilnad på piggdekk. Valet er ei avveging mellom rullemotstand og feste. Desto fleire piggar, desto betre feste, men og desto høgare rullemotstand. Høg rullemotstand gjer det litt tyngre å sykle. I Tromsø og andre stader med varierande vinterklima så vil eg anbefale at du vel eit dekk med meir enn 200 piggar (på ein hybridsykkel). Bur du ein stad med stabilt kaldt vinterklima kan du kanskje gå ned på talet piggar. Har du terrengsykkel kan du godt gå enno høgare.Det som er heilt sikkerter at du vil bli overraska over kor godt feste du faktisk får med gode piggdekk på sykkelen. Men uansett er det lurt å sykle litt meir defensivt vinterstid enn det du gjer om sommaren. Spesielt i høgfartssituasjonar ned bakkar og liknande.
  2. Det fører til neste punkt. Bremser og gir. Det aller farlegaste som kan skje dersom du syklar om vinteren er at bremsene frys. Dersom du har råd til ein sykkel med hydrauliske bremser så er mi erfaring at det er det aller beste. Det er nokre rapportar om at hydrauliske bremser kan fryse dersom det blir ordentleg kaldt, kaldare enn minus 20 grader. For dei fleste av oss er ikkje det aktuelt å sykle når det er så kaldt. Dersom du har ein gamal sykkel med slitte kablar til gir og bremser så ville eg bytta kablane og kabelslangane. Slangane kan bli slitt. Det er ikkje så farleg så lenge det er varmegrader, men når det blir kuldegrader aukar det faren for at kablane dine frys fast. Det kan bli litt ubehageleg, anten det betyr at du ikkje får bremsa eller gira, eller om du du ikkje får sykla fordi bremsene er låst og stoppar hjulet. Dersom du har felgbremser er det viktige at det ikkje er is eller snø på felgen som gjer at du får dårlegare bremseeffekt.
  3. Kle deg godt, men ikkje så godt som du trur. Når du syklar produserer du ganske mykje varme. Det er likevel nokre punktar du må ta på alvor. Hender, øyre og føtter. Styrevottar kan vere ein god ide. Styrevottar er ein slags muffer som du monterer på styret. Dei beskytter godt mot kulde og vind. Det finst og mange fine sykkelluer/balaklavaer som passar godt under hjelmen. For hjelm må du jo ha. Det er ofte kaldast på nullføre. Fartsvind og våte klede er ein dårleg kombinasjon. Vasstett bukse er eit must på slikt føre. Eg synst påkledinga er det vanskelegaste. Eg foretrekk å sykle i vanlege klede for å sleppe all skiftinga. Det er ikkje alltid mogleg vinterstid.
  4. Vask sykkelen. Vinteren kan vere utfordrande for drivverket på sykkelen. Kjede og gir utsettes for vatn og salt. Det å ha moglegheit til å skylle vekk skit og salt med jamne mellomrom gjev deg ein sykkel som er betre å sykle på. Men la sykkelen tørke før du tar han ut i kuldegrader!
  5. Beskytt setet ditt! Eit vått og frossent sete er direkte ubehageleg. Det aller beste er jo om du kan sette sykkelen inn ein plass der det er litt varme, men viss ikkje er eit setetrekk ein god ide.
  6. Husk på at du bruker litt lengre tid om vinteren enn om sommaren, spesielt om ikkje vegen er heilt nybrøyta.
  7. Husk at også bilane er ute på glatta og bruker lengre tid på å stoppe om vinteren. Ta omsyn, husk at du som syklist er mest utsett i ein kollisjon mellom sykkel og bil. Vidare, ta omsyn til dei som går. I likheit med bilane vil du trenge litt meir tid til å stoppe, og i kollisjon mellom syklist og fotgjengar er det fotgjengaren som taper.
  8. Dersom det ikkje er tilrettlag med sykkelveg der du skal, og du skal sykle i vegen så sørg for å ta plass. Det eg meiner er at du må sykle så langt ut i vegen at bilane må køyre forbi og ikkje kan snitte deg. Men, slepp bilane forbi når det er trygt å gjere det.
  9. Motvind eller fartsvind blanda med snø eller hagl er direkte ubehagleg for auga. Briller av noko slag er fornuftig. Eg har god erfaring med skjermar laga for langrenn. Dei får eg plass til under hjelmen.
  10. Nyt den kalde klåre lufta, i alle fall i dei periodane det ikkje er så mykje vegstøv.

Har du gode tips for å gjere det enklare og meir komfortabelt å sykle binterstid. Eg vil gjerne høyre om dei.

Kven er redd for robotane?

På veg inn i verste kråa

Er du redd for at robotane skal ta over? Vi leser stadig i media om at robotane skal ta arbeidsplassane våre, robotane blir våpen og skal komme og ta livet av oss. Ja, vi går vel alle rundt og ventar på sjølvkøyrande bilar sånn at vi kan drikke pilsen vår å likevel kunne komme oss trygt og lovleg heim.

Vel eg kan no avsløre at det er ingenting å vere redd for, eller glede seg til. Det kan eg slå fast etter lange observasjonar av den roboten eg har heime og som vistnok skal kunne støvsuge huset mitt. Der er det ikkje mykje kunstig intelligens, ja det er vel eigentleg ikkje intelligens av noko slag.

Korleis kan eg vere så skråsikker lurer du kanskje på? Vitskapleg observasjon, min venn. Denne roboten har ei forkjærlegheit for eit hjørne av stua. Kvar einaste gong eg slepp maskinen fri så sett han kursen rett inn i denne kråa. Det er tilfeldigvis den einaste staden i stua der det ligg ei ledning som roboten kan tulle seg inn i. Dit skal han, kvar gong. Litt som ein hund som oppsøker den einaste skiten i nærleiken for å rulle seg i den. Der køyrer han rundt og rundt i denne vesle kråa heilt til han sit fast.

Eg har prøvd alt. Eg har løfta han forsiktig til eit anna hjørne for å hjelpe han på vegen, men der vil han ikkje vere. Eg stryk han forsiktig over batteriluka og snakkar fint til han, men ledninga skal han til.

Men så, plutseleg får han tulltak og ruser ut midt på golvet. Eg blir jo litt lukkleg, men lukka varar ikkje lenge. For han støvsuger ikkje golvet, nei han køyrer rundt i sine eigne spor og lemnar store delar av golvet upløygd. Litt som ei løve i bur i ein gamal zoologisk hage. Så ganske snart stoppar han. Midt på flataste parketten. Eg går bort og spør forsiktig kva som er galt. Har eg sagt eller gjort noko feil. Kanskje gløymt ein bursdag, oversett at det er eit år sidan han flytta inn hos meg? ERROR CODE E10 er einaste kommentaren han har. Skjønner eg det ikkje, skal i alle fall ikkje han fortelje meg noko.

Eg googlar og slår opp i bruksanvisninga og finn ut at ERROR CODE E10 betyr at roboten står fast i ledningar og slog til knes. Men der står han på slettaste parketten berre omgitt av hybelkaninar som han slettes ikkje vil suge opp i behaldaren sin.

Så, no kan eg slå fast. Robotane kjem ikkje til å ta over, dei kjem ikkje til å ta jobben din – dei kjem i alle fall ikkje til å gjere jobben din. Så vi kan sove godt framover.

 

 

Om Voldemort, fiskebåtar og overtru

Eg reknar meg sjølv som ein ganske rasjonell mann. Eg er opptatt av vitskap og mot overtru og sånt. Ein del av gamal overtru er at det er farleg å nemne ting med sitt eigentlege namn. Derfor har vi ord som gråbein for ulv, for det var farleg å nemne ulven med sitt eigentlege namn. Det same ser vi i bøkene og filmane om Harry Potter. Det er farleg å nemne Voldemort med sitt eigentlege namn. Det vil gje han makt, derfor «He who must not be named»

Sånn type overtru blåser eg sjølvsagt av. Eg trur ikkje det minste på at Siv Jensen eller Erna Solberg blir mektigare eller farlegare om vi bruker dei rette namna på dei. Men i dag gjekk eg forbi denne båten.

Eg må innrømme at det aller første eg tenkte var at dette var å utfordre skjebnen. Det å kalle ein fiskebåt for «Fangst» må jo vere feil og føre til det motsette, nemleg svart hav og uhell.

Det tok meg nokre sekund å innsjå korleis tankane mine gjekk, og eg veit sjølvsagt at namnet på båten ikkje betyr noko for fangsten. Eg er jo rasjonell og vitskapleg anlagt. Men eg skal innrømme eg ville aldri kalla min fiskebåt for «Fangst». Den sjansen tar eg ikkje.

Sommardekk, hey, hey. Sommardekk

I dag hadde eg ein flott start på dagen. Det er noko eiga med å sykle til jobb med sommardekk på sykkelen for første gong i år.

Det glir betre, det blir liksom mjukare. Eg berre håpa eg ikkje har lagt om for tidleg, for eg kjem ikkje til å bytte tilbake.

I går når eg skulle bytte fann eg ikkje dekkspakane mine.

Å bytte dekk med å bruke kvasse skrujern får sjølvsagt den konsekvensen at slangen punkterer. Ikkje ein, ikkje, to, men tre gonger.

Så no er det slik at det kan komme så mykje snø og is som det vil. Sommaren er her uansett.

I alle fall på sykkelen min. For på kontoret var det vinter.

Nokon hadde glømt å lukke vindauget i helga.

Exit mobile version