Kategori: Politikk

Lagt ut

Nazisvin

Harstad Tidende ringte og ville ha meg til å kommentere ei lite hyggeleg sak. Leiaren i Troms SU hadde blitt dømt til å betale 6000 kroner i bot får å ha kalla politiet nazisvin (les saka i HT her).

Denne typen sak opnar opp for ein del interessante diskusjonar og spørsmål. Det interessante er ikkje om dette var klokt. Det var det ikkje. Like openbart er det at politiet ikkje er i nærleiken av å fortene ein slik karakteristikk. Det interessante spørsmålet er om det bør vere lovleg eller ikkje lovleg å uttrykke noko slik?

Eg meiner at politiet bør tåle meir enn andre, både når det gjeld slengbemerkningar og kallenamn. Akkurat slik eg som fylkesråd bør tole meir enn andre. Korfor er det slik? Jo, fordi politiet er eit maktapparat, og eg som fylkesråd har og makt til å forandre livet til folk, både til det betre og til det verre. Dei som har makt må og tole meir enn andre.

Vi kan ikkje forvente at all kritikk skal kome i lesarbrev eller velformulerte innlegg på anna vis. Og då er det slik, at retten til å kritisere makta og maktutøving må vere ekstremt vid. Det er derfor vi har ytringsfridom, for å kunne ytre seg mot makta – også med tåpelege slengbemerkingar.

Lagt ut

Afghanistan, frå vondt til verre?

Det som skjer i Afghanistan no er ille. Det er tydeleg at den strategien NATO har i landet ikkje hjelper. Taliban får stadig større fotfeste. Det må no vere klårt for alle at det ikkje finst ei millitær løysing. Taliban er ei fæl rørsle. Dei har eit kvinnesyn som ikkje likna noko, men dei blir dessverer av mange oppfatta som ein legitim representant for dei 40% av det afghanske folket som er pasjtunarar. Det må vere klårt at det ikkje kan bli fred i Afghanistan før pashtunarane føler seg inkludert i styret. Det er derfor heilt naudsynt at Taliban blir tatt med i forhandlingar og blir ein del av ei fredsløysning.

Vi må i alle høve gjere noko med den norske politikken. Eg vil oppmode alle om å signere dette oppropet til den norske regjeringa.

Lagt ut

Den «nye» skoledebatten

Både kunnskapsministeren og statsministeren har tatt initiativ til ein ny og open debatt om framtida til skolen. Den norske skolen har to store utfordringar – eller skal vi våge å kalle det problem?  

Det første er at skolen er med på å gjenskape og til dels forsterke skilnadene i samfunnet, det andre er at elevane ikkje har gode nok resultat når dei er ferdige i skolen.

La meg starte med ei åtvaring. Skal vi kunne løyse desse problema, må ikkje dette bli ein debatt om klasserom eller ikkje slik vi har sett til no. Eg trur i liten grad at det er arkitektur som avgjer korleis skolen fungerer. Like lite som vi løyser utfordringane i skolen gjennom å utelukkande å ha klasserom, løyser vi problema med opne løysingar. Det vi treng er ein arkitektur som legg til rette for ei tilpassa undervisning. Noko skal foregå i klasserom, noko i små grupper, noko i opne landskap og noko i auditorium. Vi må for all del ikkje låse oss til ein måte å tenkje på. Ein klasse er ikkje lik ein annan klasse, like lite som ein elev er like ein annan elev.

Fleksibilitet

For å kunne tilpasse undervisninga til kvar einskild elev sine føresetnader treng vi fleksibilitet. Vi treng lærarar med fagleg autoritet, motivasjon og tid til å finne dei gode løysingane for kvar elev. Nokre elevar treng struktur, disiplin og klasser, nokre kan jobbe fritt, andre trivst i små grupper.
Hald fram med å lese «Den «nye» skoledebatten»

Lagt ut

Valet i USA og i Iowa

USA er eit rart land, og kjenslene mine rundt valet der er kanskje enno rarare. Eg sit og heier på Barrack Obama som ligg langt til høgre for meg politisk – han er ikkje eingong den av kandidatane som ligg lengst til venstre. Dersom vi måler etter norske tilhøve er det nok John Edwards som ligg lengst til venstre. Men han er heller ikkje akkurat nokon radikalar.Barrack Obama, biletet er lånt frå Wikipedia

Obama har ein plan for helseforsikring som ikkje gjer det obligatorisk for alle, Edvards vil gjere det obligatorisk, men ingen av ytrar så mykje som tanken om at helse er eit offentleg ansvar. I Noreg meiner vel til og med Frp at helse er eit offentleg ansvar.

Likevel, det er artig at ein svart mann no eller ei kvinne har gode sjansar til å bli den neste presidenten i USA. Eg heiar trass alt på Obama, han har vore tydelegast på at krigen i Irak må ta slutt. Derfor gratulerer med sigeren i primærvalet i Iowa – the potato state.

På den andre sida, vi kan godt komme til å få ein republikansk president som er mest opptatt av abortspørsmålet. Mike Huckabee er ikkje ein mann eg vil sjå i presidentstolen.

Det er lenge til valet – vi skal nok bli lei det her i Noreg og.

Lagt ut

Kva meiner afghanarane?

The Asia Foundation har spurt 6226 afghanarar i ei representativ meiningsmåling om deira syn på korleis landet utvikla seg. Eit svært interessant poeng frå målinga var:

«Interestingly, lack of security was not the most decisive factor for shaping the opinion of those who felt the country was not moving in the right direction. Rather, the bad economy, lack of reconstruction, poor government performance, and unemployment were cited as the reasons for their pessimism. There were also greater variations in mood across regions than across ethnic communities. The four largest ethnic communities held similar views.»

Altså tryggleik var ikkje det viktigaste, men arbeid og økonomisk utvikling. Det betyr ikkje at tryggleik er uvesentleg, men at det aller viktigaste er å bygge opp økonomien. Ein kan då spørre seg, ville det ikkje vore betre å nytta dei pengane vi bruker på soldatar i Afghanistan til å bygge opp landet?

Du kan laste ned heile målinga her (PDF – 3,9 Mb).

Lagt ut

Valet og alt det der

Eg har i lengre tid tenkt at eg skulle skrive noko om valet. Det har ikkje vore heilt enkelt å finne ut kva det skulle vere. Eg kunne få ut frustrasjonen min. Men eg veit ikkje om det er så interessant. Eg kunne sagt kva eg tenkjer om statsrådar, valkampen og partiet (både SV og andre), men det kunne fort blitt for interessant.

No sit vi i forhandlingar, dvs. vi skulle gjerne vore i forhandlingar. I går fekk vi meldinga om at Senterpartiet tok sekken med seg og rusla over grensa og snakkar med Frp og Høgre. Det er litt med Senterpartiet som med NATO, ein kan aldri vere heilt trygg på om ein kan stole på dei.

Eg lurer no svært sterkt på om kva senterpartiet sine veljarar i Troms tenkjer no. Tenkjer dei kanskje på at distriktspartiet vil samarbeide med parti som går inn for fritt skoleval i fylket, og dermed nedlegging av fleire vidaregåande skolar? Eg ville tenkt på det. Eg ville tenkt på kva det vil seie å sleppe marknadsliberalistane lause på eit såpass sårbart samfunn som distriktstroms er. Forhåpentlegvis vil også dei som styrer i Senterpartiet tenkje på dette, og besinne seg.