Kategori: Politikk

Lagt ut

Oljeboring og sirkus

Noko av det artikgaste med å vere politikar er at eg får sjansen til
å vere med på å skape nye ting i samfunnet.

I går vedtok fylkesrådet i Troms opplæringstilbodet i fylket sine vidaregåande skolar for neste år. Det er sjølvsagt mange skolar som blir skuffa, men mange blir og nøgde. I Troms til neste år satsar vi på fire heilt nye utdanningar samstundes som vil held fast ved eitt breitt og desentralisert tilbod. Dei nye tilboda som kjem er Sirkus, Brønnteknikk, Bilskade lakk, og IB-linje. Dette er ein del av eit stadig pågåande arbeid for å gje eit breiast mogleg tilbod til ungsomen i Troms. Som SVar er det gledeleg å kunne gje eit tilbod med så stor spennvidde som vi har fåtttil her.

Sirkustilbodet er ein del av det idrettsfaglege tilbodet. Såkalla nysirkus er ein måte å bruke kroppen på (akrobatikk, klovneri og sjonglering) for å fortelje ei historie. Brønnteknikk kvalifiserer til arbeid innafor oljeboring og petroleum, men og andre yrke der det er behov for brønnteknikk. Det kan vere boring etter vatn, ellboring for å hente ut jordvarme. IB-linja er eit tilbod med større fagleg fordjuping og spesialisering enn i den vanlege allmennfaglege utdanninga. Bilskade lakk er eit tilbod til dei som ønsker å arbeide med å ta vare på bilparken i landet. Det er ei glede å kunne gje desse tilboda til ungdom (og vaksne) i Troms.

Du kan lese meir om desse tilboda på Troms fylkeskommune sine nettsider: www.tromsfylke.no

Lagt ut

Medisinerutdanninga i fare

Utdanninga av legar ved Universitetet i Tromsø er ei av mange store suksesshistoriar
innafor norsk høgare utdanning. Tilbodet er godt og ettertrakta. Dessverre er tilbodet no i fare.

Framlegga til innsparingar ved Universitetssjukehuset i Tromsø kan gjere det svært vanskeleg å gje eit godt tilbod til dei som skal bli legar og kirurgar i framtida. I dag har eg derfor sendt dette brevet til helsedepartementet og kunnskapsdepartementet.

Til
Helsedepartementet ved statsråd Sylvia Brustad
Kunnskapsdepartementet ved statsråd Øystein Djupedal

Kopi til Helse Nord

Store konsekvenser for medisinerutdanninga i Tromsø

Styret for Universitetssjukehuset i Nord-Noreg (UNN) står framfor store nedskjæringar i budsjettet. Styret skal ta stilling til desse nedskjæringane i møte 8. desember.Eit av framlegga er å innføre firedagersveke ved UNN. Dette får alvorlege konsekvensar for tilbodet til folket i nord, men det får og store konsekvensar for utdanninga av legar og kirurgar ved Universitetet i Tromsø.

Innføringa av firedagersveke vil bety ei 20 prosents reduksjon i undervisningstilbodet. Det har vore gjort forsøk med å innpasse heile undervisningstida i klinikk på fire dagar. Dette er ikkje råd å få til. Konsekvensen av kuttet i undervisning er at det ikkje vil vere mogleg å melde studentane opp til eksamen, då dei ikkje har fått nok praksis på sjukehuset. Denne kliniske undervisninga er obligatorisk. Medisinerutdanninga i Tromsø har no eit omfang som er i grenselandet til kva som er råd å få til med omsyn til storleiken på sjukehuset.

Medisinerutdanninga i Tromsø er av mellomstor storleik, også samanlikna med internasjonale tilhøve, og UNN har ein kapasitet som berre så vidt klarer å dekke opp for det behovet som utdanninga har. Eikvar nedskjæring av dei planlagde operasjonane ved UNN kan få store negative konsekvensar for medisinerutdanninga. Det er fortvilande å sjå på ei nedskjæring som vil få som konsekvens at fleire pasientar må reise til andre sjukehus, spesielt når dette er med på å forringe tilbodet til studentane og forskarar.

Det burde ikkje vere naudsynt å utbrodere konsekvensane av at fleire årskull ved medisinerutdanninga i Tromsø ikkje får høve til å ta eksamen. Ein ting er at dette er å kaste blår i augo på studentane, noko anna er kva konsekvensar dette får for framtidig rekruttering av både allmennlegar og legar til sjukehusa i Nord-Noreg.

Fylkesrådet i Troms er svært bekymra for denne utviklinga. Det er vanskeleg å finne ord som kraftig nok understrekar dei negative konsekvensane vi no kan stå over for. Fylkesrådet i Troms ber helsedepartementet og kunnskapsdepartementet ta denne saka svært alvorleg, og saman med helseforetaket finne ei løysning som ikkje går utover medisinerutdanninga.

Vi ser fram til ein dialog framover.

Med venleg helsing

Pål Julius Skogholt, fylkesråd for kompetanse

<p

Lagt ut

Ingen evigvarande kvotar

Det går rykte om at fiskeriministerens strukturutval kjem til å foreslå evigvarande kvotar i fiskeria. Dette vil vere eit slag mot kystsamfunna og mot Nord-Noreg. I dag veit vi at det går føre seg ei omsetting av kvotar. Denne omsettinga er knytt til sal av båt, og sjølve kvotesalet må godkjennast av fiskeridirektoratet. Det skjer så godt som aldri at direktoratet seier nei. Det er likevel eit stort steg å gjere kvotane evigvarande og i realiteten flytte eigedomsretten til ein av dei viktigaste ressursane vi har i Noreg frå fellesskapen til private kvoteeigarar.

Dersom kvotane blir private og evigvarande blir dei og eit spekulasjonsobjekt på ein heilt annan måte enn i dag. Det vil vere fristande for folk å investere i kvotar og leige desse ut til fiskarar. For det vil berre vere eit tidsspørsmål i ein slik samanheng før kravet om at berre aktive fiskarar kan ha ein fiskerett forsvinn ut av lovverket. Vi risikerer då at storparten av kvotane vil bli eigd og kontrollert frå Oslo Børs og ikkje frå dei lokalsamfunna der fiskaren bur og som er avhengige av fisken. Dette vil igjen føre til ei storstilt strukturrasjonalisering der kapitalen kan ta ut mykje meir profitt. Dette betyr ikkje at vi skal attende til berre sjarken og støa, men at det er dei aktive fiskarane og dei aktive fiskerisamfunna langs kysten som skal nyte godt av dei ressursane som finst i havet. Alternativet er at hovudtyngda i norsk fiskerinæring vil bli i ein fire til fem større fiskevær langs kysten, medan dei andre i beste fall sit att med smular frå kapitalens bord.

Det burde vere sjølvsagt for ei raud-grøn regjering å seie nei til dette framlegget, men det er skuffande at LO står i spissen for å gje kapitalen større kontroll med lokalsamfunn og løn og arbeidstilhøva for norske fiskarar. Dette framlegget må stoppast av ein tydeleg nordnorsk opinion.

Lagt ut

Global eller nasjonal?

Den siste tida har vi sett ein liten debatt mellom det såkalla globalvenstre kontra nasjonalvenstre. Globalvenstre (Erling Fossen og kumpanar) blir kalla lyseblå av mellom andre Audun Lysbakken som representant for det nansjonalvenstre. Denne debatten er interessant nok som ein akademisk øvelse, men utan relevans for røyndomen i Norge, i alle fall slik eg forstår han. (Du kan lese meir om debatten om debatten mellom globalvenstre og nasjonalvenstre på bloggen til Audun Lysebakken: http://www.rettvenstre.no/)

Det som er ein mykje meir relevant debatt er ein debatt mellom oslovenstre og lokalvenstre. Slik eg opplever verda er den viktigaste debatten på venstresida i dag om makta skal ligge i Oslo eller utover det ganske land der folk kjenner korleis deira kvardag er.

Eg opplever Erling Fossen og Audun Lysbakken til å stå i same tradisjon. Ein tradisjon der ein trur at dei viktigaste debattane står rundt kafeborda i hovudstaden, der ein trur at det kan lagas tein sams mal for korleis landet skal sjå og — verst av alt — at ein trur at landet kan styrast gjennom lov på ein slik måte at det blir juristane si lovforståing som avgjer fordelinga av knappe ressursar og ikkje dei folkevalde poilitikarane.

Det er kanskje sjølvsagt etter dette at eg oppfattar meg sjølv i ein annan tradisjon. Ein tradisjon der vi trur at det er lokalt at løysninga finst. Denne motsetnaden rir SV som ei mare. Eit godt døme på dette er debatten om nye regionar. På den eine sida står dei av oss som trur at det viktige er at vi arbeider for eit samfunn med mindre ulikskap, utan utbytting der kvart einskild menneske får bruykt heile seg. Vi trur ikkje at det er viktig at løysninga på korleis vi skal komme dit treng vere heilt lik over heile landet. Tvert i mot ? like løysningar fører så alt for ofte til ulikt resultat. Og det må då vere resultatet som er det viktige ikkje at vi gjer det likt i heile landet?

Eit typisk døme på korleis venstresida (om ho er nasjonal eller global) trur at alt kan styrast frå Oslo og vere felles er landsstyret i SV sitt vedtak om at det og i framtida skal sitte eit gjeng med kulturbyråkratar i Oslo å avgjere kva kultur det er viktig å sende ut til oss stakkars folk utanfor Byen med lågare kulturell bevistheit. Eg siktar då til at SV framleis vil ha RIKSteatret og dei andre såkalla R-ane som skal underhalde og opplyse oss framfor å bruke desse pengane på å utvikle kreativitet og profesjonell kunst rundt i heile landet.

For tida er dette den viktige debatten. Skal avgjerdane takast lokalt eller i Oslo?

Lagt ut

Store tap – små sigrar

Eg har nettopp vore på fylkestinget i fem dagar. Eit fylkesting er ein kombinasjon av siger, tap og til tider lange kjedelege debattar.

Det er sjølvsagt sigrane som gjer at eg held ut, og finn det halvvegs meiningsfullt å bruke så mykje tid på politikk. Kva sigrar fekk eg og resten av SV gruppa då i løpet av dei fem dagane på Finnsnes. Som eit lite mal apropos, når du bur på hotell i fem dagar ein plass blir det eit ganske stort problem når det berre finst ein restaurant og ein pub på ein stad. vel, nok om det ? sigrane våre:
1.Busselskapa i Troms vil no bli pålagt å bruke mellom fem og ti prosent biodiesel. Eit lite og forsiktig, men viktig steg i retning av eit betre miljø og mindre klimagassutslepp.
2.Fylket skal no jobbe med å finne måtar vi kan sørgje for at ingen i Troms skal vere tvungen til å ta opp behovsprøvde lån medan dei går vidaregåande skole. Vidaregåande skole er neste obligatorisk i dag, og det er fortvilande at nokon skal vere tvungen til å måtte låne pengar for å fullføre. Vi veit og at dei som har lån frå vidaregåande skole er overrepresenterte i inkassokøen til Lånekassa.
3.Vi stoppa nedlegging av to vidaregåande skolar og fekk til ei kraftigare satsing på ein desentralisert skole i Troms — med spesiell vekt på distribuerte klassar. Det betyr mellom anna bruk av tovegs lyd/bilete og ei og anna samling i undervisninga. Dette har vi allereie god erfaring med i Troms i mindre målestokk.

Det er sjølvsagt meir enn dette, men dette var det viktigaste denne gongen. Så får vi heller prøve å komme over dei store tapa. At AP, SP og Frp innførte stykkprisfinansiering i skolen og slo saman mange vidaregåande skolar i Troms.

Du kan lese meir om forslaga og vedtaka på www.tromsfylke.no under møtejournal

Exit mobile version